Daartussenin gebeurt er heel veel en school is in die jaren een grote factor in hun leven. De school is een wereld op zich. Sterker nog: soms lijkt het wel een universum, waarin de verschillende bewoners zich op verschillende planeten bevinden. Want waarom vind ik het zo belangrijk dat er een boek gelezen wordt? Ze hebben immers wel wat beters te doen. Tegelijkertijd vraag ik me af waarom hun telefoon zo belangrijk voor ze is. Ze hebben immers wel wat beters te doen. Op school is er veel liefde, er is soms oorlog, er is verdriet, er is plezier en van al die dingen ben ik getuige.

Soms leg ik uit hoe je ​​​​​​​​​​een middeleeuws boek leest, soms schrijf ik met mijn klas een interview voor de inwonerskrant, soms gaan we gewoon een uurtje lezen en soms maken we een belachelijke groepsfoto, gewoon omdat het kan. En ja: soms hebben ze geen zin. Soms maken ze herrie. Soms zijn ze brutaal. Soms maken ze ruzie. Het is zo jammer dat velen denken dat dat alles is wat er gebeurt. Want veel vaker zijn ze leuk, zijn ze vriendelijk, zijn ze ontroerend naïef en vooral vreselijk grappig. Dus ja: ik geef les. En ik zou niet anders willen .

K. Kraaijenbrink, docent